the golden compass, gerçekten beğendiğim nadir masal uyarlamalarından. fantastik edebiyatın, hayvanlarıda konuşturan bu cinsini pek itici bulurum normalde ama konuşan hayvanlardan değil rahatsız olmak atmosferin bir parçası olarak gördüm. lyra adlı boşrolün ise bugüne kadar izlediğim en iyi kız çocuğu karakteri olduğuna inanmaktayım şuan. gerçekten güçlü ve nedense bana itici gelmeyen bir karakter. sanki çevresindeki çekimi ve duruşundaki o özel çocuk havasını yakalamak için yönetmenin verdiği bütün emeği haklı çıkarmış. bir diğer masal dışı unsur biz büyüklere bir ders belki, sahte gülümsemeler. bütün film boyunca tonlarca sahte gülümseme izliyoruz ve biz anlayalım diye özellikle yapıldığını düşünüyoruz. ayrıca lyranın iyi bir yalancı olduğunuda belirtmek isterim. yalanları konusunda çok başarılı. bu belki bana masalın kesinlikle çocuklar için olmadığına yöneltiyor beni. iy çekilmiş, içine yönetmeninde ayrıntılar eklediği bu masal, izlemeye değer masallarım arasında yerini aldı. teknik ve görsel oldukça yeterli hatta bazı noktalarda çok iyi bulduğumuda eklemeliyim. tabi ufak eksikleride var. senaryoda eğitici niteliği olan birçok nokta çokta iyi ifadelendirilmemiş ve bizi içine almıyor. gülümsemeler gibi sahte kalıyor. ama bunu göz ardı ediyorum ben. evet filmin neden imdb den düşük not aldığını anlayabilmiş değilim. ahh evet çocuklara uygun olmadığından ve masallar sadece çocuklar için sanıldığından galiba. ben imdb ağırlığını yuhalıyorum burdan. gözümdeki güvenirliğide düştü tabii...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder